Het is een hele tijd geleden dat ik geblogt heb over mijn werkzaamheden. In november 2016 schreef ik in ‘Het is gelukt’ over het binnenhalen van twee opdrachten. Sindsdien is er veel gebeurd.
Ik gebruik mijn blog graag als archief van mijn leven, dus hoog tijd om te schrijven over de verandering van focus die inmiddels heeft plaatsgevonden.
Ik ben vanaf 2009 tot en met begin 2018 actief geweest in het ‘wereldje van de actieve bewoner’. Lid van diverse bewonersorganisaties, zoals de wijkvereniging, voorzitter van het stichtingsbestuur van een bewonersbedrijf, betrokken bij diverse bewonersinitiatieven, et cetera. Ik deed dit uit ideologische motieven: bewoners tot bloei laten komen en stimuleren dat bewoners als volwaardige partners mee mogen beslissen over hun woonomgeving. Ik deed dit als christen (en dat was ook bekend), maar nam mijn geloof niet doelbewust mee in mijn bezigheden.
In 2015 besloot ik me als kleine zelfstandige in te schrijven bij de KvK met als uitgangspunt: ‘ik zet een knip tussen wat ik nog vrijwillig doe en waar ik voor betaald wil krijgen.’ Via mijn netwerk kwam ik aan een aantal opdrachten. Ik genoot van dit succes en had het super-druk. Het feit dat het me lukte om inkomen te generen met activiteiten waar mijn hart lag, was de mooie kant van de medaille en een belangrijke bevestiging voor mijn eigenwaarde. Het feit dat het een enorm beslag op mijn tijd en (geestelijke) aanwezigheid in het gezin legde, was de keerzijde die mij zwaar viel.
Voorjaar 2017 begonnen we in onze gemeente (VBG de Regio in Klazienaveen) voor het eerst met themaweken over Recht & Gerechtigheid. De eerste zondag was Jurjen ten Brinke van Compassion aanwezig (‘Kinderen bevrijden van armoede in Jezus’ naam’) en hij complimenteerde onze gemeente met ons missionaire hart en het feit dat we ons zo uitstrekten naar onze omgeving. Deze woorden troffen doel bij mij, want ik ervoer dat meer het tegenovergestelde het geval was. We zaten dan wel bijna 3 jaar in Klazienaveen, toch waren we in het dorp nauwelijks bekend en we waren er zeker niet geworteld. Ik voelde meteen een diepe drive om hiermee aan de slag te gaan, in het besef dat ik voldoende in mijn rugzak had om iets te kunnen betekenen. Begin die week kreeg ik tijdens mijn Stille Tijd bevestiging: de zin ‘over een jaar ben je met alles gestopt wat je nu doet’ drong heel concreet mijn gedachten binnen. Op dat moment – begin april 2017 – zat ik nog volop in het (vrijwilligers)werk. Maar ik werd erg enthousiast van de idee dat ik deze draai mocht gaan maken en al mijn bestuurswerk en zzp-werk mocht afbouwen om me volledig in te zetten voor Gods Koninkrijk.
De twee opdrachten die ik tot een goed einde moest brengen, heb ik met veel enthousiasme en discipline uitgevoerd. Ik keek met voldoening terug op het behaalde resultaat en ook mijn opdrachtgevers waren tevreden. Toch was het uitzicht op het leven ná 7 oktober (de dag van Het Grote Voor Elkaar Festival) – de rust die dan mijn leven zou gaan bepalen – wat mij en mijn gezin op de been hield.
Het lukte me in de periode van april 2017 tot april 2018 om alle bestuurstaken neer te leggen en in de manier waarop dat ging, zag ik duidelijk Gods hand. Eén zzp-klus liep nog door tot half juni vorig jaar. En daarna was ik écht vrij… Wat mocht ik gaan doen met mijn tijd? In de eerste plaats genieten van de rust en balans in mijn leven en meer tijd doorbrengen met God.
Er diende zich (toch!) iets nieuws aan: ik werd gevraagd om lid te worden van het bestuur van de bewonerscommissie in onze straat (220 woningen + bejaardentehuis). Ik bad hiervoor en het werd mij duidelijk dat het Gods wil was om me aan te sluiten. Heel bijzonder, om buurtgenoten waar ik al 23 jaar mee in de straat woonde, nu eindelijk te leren kennen!
Mijn betrokkenheid bij mijn eigen straat werd verder vergroot door me aan te melden als vrijwilliger bij mijn naaste buur: het bejaardentehuis. Eindelijk! Dit had ik me al jaren terug voorgenomen, maar nooit de tijd en de rust voor gevonden. Sinds vorig najaar bezoek ik een oude dame van 89 en ik geniet ervan!
Ondertussen probeerde ik in de gemeente missionaire beweging van de grond te krijgen en ik werd hierbij actief ondersteund door onze voorganger. Missionair betekent gericht op de wereld waarin de kerk geplaatst is.
Na een inventarisatieperiode waarin we zochten naar Gods leiding, kwamen we uit op het vormen van een Kliederkerk Promotieteam. We wilden graag meer bekendheid geven aan de Kliederkerk die onze gemeente sinds een aantal jaren organiseert. We zien de Kliederkerk als een fantastisch initiatief om kinderen met hun (groot)ouders bekend te maken met Gods liefde.
Vóór een Kliederkerk aan staan we met een pop-up tent op de zaterdagse markt in Klazienaveen. Een team van jong en oud vermaakt het publiek met een dansje en spelmateriaal en daarbij knopen we gesprekjes aan met passanten. Met succes: na een try-out in maart, hadden we tijdens de Bloemenmarkt (klik = filmpje!) onze eerste actie wat resulteerde in bijna 15 nieuwe Kliederkerk-bezoekers. Ik krijg veel energie van deze activiteit en voel me gezegend dat ik hier veel organisatie-tijd in heb kunnen steken!
Een andere nieuwe taak waar ik me in de gemeente mee mag bezig gaan houden, is van een hele andere orde. Begin dit jaar werd ik gebeld door onze voorganger over het feit dat het oudstenteam de stap had gezet om te komen tot bestuurlijke ondersteuning voor hen. Het OT dacht aan mij om dat team te gaan leiden. Dat ze mij hiervoor benaderden, kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Ik had 5 jaar geleden een gavencursus gedaan, waarbij ik ontdekte dat ik de gave van bestuur heb. Ik heb daarna ook een aantal bestuurlijke klussen gedaan, maar verder is er niet heel veel met deze uitkomst gedaan. Maar daar is nu dus verandering in gekomen!
Het nieuw gevormde team noemen we Staf, ik ben daar inmiddels teamleider van en we zitten op dit moment in de afronding van de inventarisatiefase. We hebben nagedacht over onze waarden, missie en visie en zijn nu bezig om onze concrete doelen te beschrijven. Onze focus ligt op leiderschap en het vormen en onderhouden van de teams in onze gemeente. Als we investeren in de groei van teamleiders in hun functioneren, dan zal het effect daarvan merkbaar zijn in alles wat we als gemeente ondernemen.
Vanaf januari tot en met half mei heb ik de cursus Leven met een Missie gevolgd bij het Evangelisch College. Deze cursus had ik al gepland voordat ik gevraagd was voor de Staf, maar was perfect getimed door mijn hemelse Vader. Ik heb veel geleerd wat ik rechtstreeks kan toepassen in mijn taken in de gemeente (maar ook in mijn dagelijks leven).
Ik sta nu aan de vooravond (en heb er al een beetje van mogen proeven: het smaakt goed!) van een prachtige nieuwe taak. Het is de plek die God voor de komende tijd voor mij bedacht heeft. De periode van rust heb ik mogen benutten om dichter bij God en meer met Jezus te leven. Het heeft discipline in mijn gebedsleven gebracht. Ik ervaar dit als waar: hoe dichter je bij God leeft, hoe meer verlangend je wordt om nóg dichter bij Hem te leven. Een overvloedig leven van liefde ontvangen en uitdelen! 😃
marlieslaatvanzichhoren 